Tagarchief | Foto’s

Otis update

Begin juni zijn we met Otis (N. Game On) naar de dierenarts geweest om rontgenfoto’s te laten maken voor een officiele beoordeling. Het zag er allemaal prima uit! Toen een paar dagen afwachten voor de beoordeling van het panel van dierenartsen.
Het resultaat is intussen binnen: een mooie A.

Op de parkeerplaats bij de dierenarts hebben we wat foto’s gemaakt van Otis. Met ruim 2 zijn we heel tevreden over hoe hij zich ontwikkeld, een lieve jongen die zich er ook nog eens goed uitziet!

Binnenkort komt de voor Otis bestelde Embark-kit binnen.
Voorlopig is hij nog niet beschikbaar als dekreu – hij mag nog lekker een tijdje verder ontwikkelen – maar we hebben hem wel al aangemeld op Barbetstuds.com. We zijn blij dat zijn eigenaren er voor open staan om hem in de toekomst in te zetten.

Kleine meisjes worden groot

Fika is inmiddels ruim 2 jaar oud. De laatste maanden zien we haar lichamelijk veranderen en uitzwaren, en ook in haar koppie wordt ze wat volwassener. In mei is ze voor de derde keer loops geweest en ook dat heeft veel invloed gehad.

Vorige week hebben we haar gewogen, op dezelfde weegschaal als waar ze 3 maanden ervoor op was gewogen: een kilo erbij! En dat is een kilo extra hond, in lijf en botten, niet in vet op haar ribben.

Fika is nog steeds niet af maar het is mooi om te zien hoe tijd en hormonen hun werk doen.

Deze foto’s zijn van vorige week tijdens een wandeling. De ‘standfoto’s’ zijn wat wij in het hondenwereldje ‘freestacks’ noemen: de hond is uit zichzelf zo gaan staan. Fika stond zowaar lang genoeg stil voor mij om snel een paar foto’s te maken.
Fika is heel goed in balans, bijna elke wandeling geniet ik van hoe mooi ze staat en haar prachtige, soepele, ruime gangwerk. Maar dat op de foto krijgen is een stuk moeilijker!

Fika-foto’s

Op Oudjaarsdag ben ik met alleen Fika gaan wandelen, met eindelijk weer eens de fotocamera mee. Met bijna 2 jaar (inmiddels is ze 2 🙂 ) is Fika nog duidelijk in ontwikkeling maar we zien en voelen hoe haar lijf veranderd.
Fika is buiten letterlijk uitgelaten, het liefst rent en holt ze zo hard mogelijk in het rond. Rennen om het rennen, ze heeft het echt nodig!

Breeder interview in Canine Chronicle

Eerder dit jaar was me gevraagd om een aantal vragen te beantwoorden voor een artikel over de Barbet in het Amerikaanse online tijdschrift Canine Chronicle, een ‘Breeder interview’. Natuurlijk werk ik daar graag aan mee, en vind ik het vooral heel bijzonder als ik als enige Europese fokker gevraagd word om mijn mening te geven en te vertellen over ons fokprogramma.

Ons jaar 2020 staat vooral in het teken van het kopen van een nieuw huis, het verkopen van ons oude huis, het verbouwen van het nieuwe huis, het opleveren van het oude huis en de verhuizing. Daarover in een ander blog meer.
Maar daardoor was ik eigenlijk al vergeten dat ik hieraan mee gewerkt had en was het dus een leuke verrassing toen het in november ineens op internet stond.

Het artikel begint met een algemeen deel. Hier staan foto’s bij van Jordy (Nuphar’s Bonus Points, eigenaren Lynn Vogt-Kinsey en Leslie Vogt-Woodward van Anam Chara Barbets, USA), Cait en Alba.
Ook Flynn (Hickory Tavern Wish Upon A Star, fokker en eigenaar Judy Descutner-McMaster, Hickory Tavern Barbets, USA), de onderste foto op de tweede pagina, heeft een Nuphar’s invloed aangezien haar vader Thibault (Nuphar’s Four Leaf Clover) is.

2020 Canine Chronicle (USA)

Daarna komen diverse fokkers aan het woord, uit Amerika, Canada en dus Nederland.

2020 Canine Chronicle (USA)

Mijn breeder interview:

2020 Canine Chronicle (USA) Breeder interview

Artikel Me & My Dog

In januari werd Anne gevraagd om een artikel te schrijven over de Barbet voor het Belgische tijdschrift Me & My Dog.

In april kwam het uit. Kort geleden ontvingen we dan eindelijk zelf ook een exemplaar van het artikel wat uiteindelijk gepubliceerd is.
Jammer genoeg is de korte inleiding van het artikel niet door mij geschreven, en staan hier ook zaken in die ik niet in het artikel wilde. De uitspraak is niet Barbè maar Barbé en wij hebben het nooit over hypoallergeen.

De rest van het artikel is wel van mijn hand, evenals het grootste deel van de foto’s (de foto’s van Alba met witte achtergrond zijn gemaakt door Ernst von Scheven, Kynoweb/Honden Op De Foto).

Watson

Het afgelopen jaar heb ik maar weinig foto’s gemaakt. Dat is, zeker met opgroeiende honden, heel jammer.
Daarom eindelijk maar eens een foto-sessietje gedaan met dit keer alleen Watson. Op de foto’s op een paar dagen na 14 maanden oud.
Wij zijn dol op ons lompe, lieve, altijd blije en vriendelijke vriendje.

Nuphar’s E tot O-nest is geboren!

Op dinsdag was Cait een beetje onrustig: soms wat hijgen en een beetje graven, maar het stelde nog niet zoveel voor. Ook ’s nachts was ze vrij rustig, af en toe veranderde ze van slaapplaats maar verder weinig anders.

Op woensdagochtend dachten we dan ook dat we misschien die dag nog wel pupjes zouden kunnen begroeten, maar wellicht in de middag. Wouter ging dan ook even goed wandelen met Alba en Lotus, konden die nog even hun energie goed kwijt.
Toen Cait even in de tuin wilde, daar een plas deed en Anne bij binnenkomen zag dat ze vruchtwater lekte, was dat een verrassing. Maar ook dan kan het nog wel even duren. Er waren nog geen weeën te zien, ook niet de lichte weeën die de pups richting geboortekanaal ‘werken’. Wel Wouter een berichtje gestuurd, en afwachten maar. Toen Cait 10 minuten later de werpkist in wilde en Anne persé met haar mee moest, was wel duidelijk dat ze er wél flink tempo achter ging zetten.
Wouter kwam gelukkig redelijk snel thuis en 10 minuutjes na zijn thuiskomst, was de eerste pup geboren.

Cait ging direct aan het moederen, geweldig om te zien. In 10 uur tijd zijn er 11 pups geboren, hele vitale, levendige pupjes die geen stimulatie nodig hadden om op gang te komen.

De statistieken:
9.50u, pup 1, zwarte reu, 356 gram, kopligging, bandje rood
10.04u, pup 2, zwarte teef, 286 gram, stuitligging, bandje geel
10.52u, pup 3, zwartbonte reu, 274 gram, kopligging, bandje oranje
11.06u, pup 4, zwarte reu, 302 gram, kopligging, bandje donkerblauw
12.05u, pup 5, zwarte teef, 270 gram, stuitligging, bandje lichtroze
13.27u, pup 6, zwartbonte reu, 302 gram, kopligging, bandje groen
14.15u, pup 7, zwartbonte reu, 300 gram, kopligging, bandje paars
15.57u, pup 8, zwarte reu, 252 gram, kopligging, bandje grijs
16.37u, pup 9, zwarte teef, 262 gram, kopligging, bandje lila
18.38u, pup 10, zwarte teef, 302 gram, kopligging, bandje donkerroze
19.26u, pup 11, zwartbonte reu, 288 gram, stuitligging, bandje lichtblauw

 

Cait is drachtig!

Hoewel we al vrij snel allerlei signalen zagen bij Cait die zouden kunnen wijzen op dracht, hebben we afgelopen vrijdag een echo laten maken. Zeker omdat de kans op dracht lager is met KI, was dit het moment van de waarheid :). Een boel dingen zoals meer slapen, wat misselijk en wat opgezette tepels kunnen ook ‘gewoon’ schijndracht zijn, tenslotte.

Gelukkig zagen we direct vruchtblaasjes in beeld zodra het echo-apparaat op Cait’s buik werd gezet – yes, gelukt! En het wordt zelfs een vrij groot nest als alle vruchtjes zich goed ontwikkelen.

De zwarte ‘bolletjes’ zijn de vruchtjes. We hebben ook wat video, zie hieronder, waarin je zelfs een hartje kunt zien kloppen!

Rond 24 januari verwachten we dus pupjes van Cait en Beau – we kunnen niet wachten!

Cait’s reisje naar Duitsland

Op 10 november werd Cait loops – het begin van een spannende periode van progesteron-testen om te bepalen wanneer de beste tijd zou zijn om naar Duitsland te rijden.

Omdat Cait’s ‘verloofde’ Beau in Amerika woont, is een natuurlijke dekking lastig. Dat zou een vliegreis betekenen voor Cait en dat zagen we niet zitten. Gelukkig biedt de huidige technologie de mogelijkheid om sperma af te nemen en in te vriezen in stikstof. Dat hadden we al geregeld en zo was Beau’s ‘taak’ al gedaan.
We hebben gekozen voor een Duitse kliniek omdat deze dierenarts veel ervaring heeft met inseminaties. Zij hebben ons ook heel goed kunnen helpen met het importeren van het sperma uit Amerika.

De eerste progesteronbepalingen hebben we laten doen in Nederland, bij dierenkliniek Sleeuwijk.
Hier Cait met 1 van onze favoriete dierenartsen van de kliniek:

Na 4 keer bloed testen in Nederland, zijn we 24 november naar Frankfurt gereden en ons geïnstalleerd in een hotel dichtbij de kliniek.
De dag erna ’s morgens eerst nog eens progesteron bepaald en daarna de eerste inseminatie via TCI (Trans Cervical Insemination – er wordt een katheter tot in de baarmoeder gebracht, waar dan het sperma mee ingebracht wordt). Het inbrengen gebeurd met een cameraatje. Cait stond hiervoor op de tafel, het doet geen pijn en duurt ongeveer 10 minuutjes.

Op maandagochtend is er nog een TCI gedaan, om de kans op succes te vergroten. De timing lijkt heel erg goed geweest te zijn, dus hierna kunnen we alleen nog afwachten.

Cait knuffelde graag nog even met de dierenarts voor we weer naar Nederland gingen!