Dit keer de Hilversumse hei, ook een prachtig gebied om te lopen! Vanmorgen nadat wij een beetje uitgeslapen hadden, gewandeld terwijl het net aan het opwarmen was.
Het was gelukkig niet heel druk en de honden die we tegen kwamen waren leuk. Alba en Lotus hebben leuk gespeeld met een Spaanse Waterhond- alle waterhonden verzamelden rond een grote, diepe plas :).
Gisteren een lange dag na een erg kort nachtje, maar zoals altijd een gezellige dag (dat maken we er toch wel van, of onze honden nou wat winnen of niet!) op de show in Luxemburg.
Helaas een keurmeesterswissel, van een keurmeester die ik ken en waar ik wel redelijk vertrouwen in had naar een voor mij onbekende Portugese meneer waarvan ik geen idee had/heb in hoeverre hij het ras kent. Uiteindelijk is toch elke show een gok, zullen we maar denken, dus vol goede moed op naar show.
Op vrijdagavond Tux opgehaald, Alba mocht weer bij Thibault blijven en dit keer dus ook logeren. Het was duidelijk dat ik daar meer moeite mee had dan Alba, die vond het prima gelukkig. Thuis snel wat spullen bij elkaar gelegd en naar bed. We moesten heel vroeg op dus na iets meer dan 3 uur slaap ging de wekker alweer… Op naar Nicole (El Faiyum Ridgebacks) om de spulletjes en de honden over te laden in haar bus en richting Luxemburg.
Tux was duidelijk wel wat moe van z’n korte logeernachtje maar gelukkig heeft hij (en wij) even kunnen slapen voor we aan de beurt waren. Tux was de enige van de 7 ingeschreven Barbets die in zijn klasse concurrentie had, maar hij werd 1e geplaatst. Dat betekend dat hij een eerste Luxemburgs kampioenschapspunt binnen heeft, die worden daar per klasse gegeven. Voor het CACIB en Beste Reu won de Openklasse reu, een hond die duidelijk al verder af is. Een mooi resultaat dus voor onze jonge vent.
Lotus stond alleen in de Kampioensklasse dus de U leverde haar ook een CACL op, wat haar Luxemburgse Kampioenstitel afrondt. Ze won ook van de andere 2 teefjes en was dus Beste Teef met CACIB en de titel Benelux Winner Luxemburg ’15. Na veel wikken en wegen koos de keurmeester voor de reu voor het BOB. Prima want dat betekende dat we niet helemaal tot het eind van de dag hoefden te wachten voor de groep. Normaal gezien gaan we graag voor de groep maar op en neer naar Luxemburg op 1 dag is al best pittig dus iets eerder weg vonden we niet erg.
We hadden wel ingeschreven voor de Koppelklasse, dat is te leuk om niet te doen! De koppels waren als eerste aan de beurt, met denk ik 20 inschrijvingen een flinke groep en ook erg mooie koppels ertussen. Lotus en Tux liepen keurig en ze stonden als een huis strak naast elkaar. Geen selectie dit keer maar het was weer leuk.
We waren redelijk op tijd weer terug, dus snel de spullen overgeladen en Tux terug gebracht naar Marian en Martin, waar Alba toch ook wel weer blij was ons te zien.
Een succesvol tripje en een gezellige dag met mooie resultaten voor ons en Nicole!
Eindelijk weer eens een jaar waarin de heide bloeit! Op de Soesterduinen is het niet alleen maar zand, maar zijn er ook stukken met heide. Het is een prachtig open gebied met ook nog eens bossen rondom. Het is er niet heel erg groot maar juist omdat het zo afwisselend is, kun je er heerlijk wandelen en is het er elke dag anders.
De heide heeft een paar jaar niet echt gebloeid doordat er een kever in zat die de bloemknoppen opaten voor ze open gingen, dus het mooie paars wat nu als een waas over de heidestruiken ligt hebben we al een tijdje niet gezien. Het is heel mooi dat het nu herstelt en we genieten ervan. En omdat je er maar kort van kunt genieten van de week de camera meegenomen om te proberen ook wat van de mooie kleuren vast te leggen rondom Alba en Lotus.
Zoals altijd een fijne wandeling: ruim 1,5 uur rennen, spelen, snuffelen en struinen zorgt voor twee tevreden Barbets.
Gisteren een leuke dag gehad op de show in Mechelen (België). ’s Morgen Tux opgehaald, Alba mocht een dagje bij Thibault blijven dus het was een ruil voor een dag.
We waren mooi op tijd op de show dus lekker rustig wachten tot de keuring. Keurmeester was meneer Pehar uit Croatie, voor mij compleet onbekend dus zoals wel vaker een gok.
Tux won het RCAC en RCACIB, Lotus was Beste Teef met CAC en CACIB. Dat was haar laatste benodigde Belgische CAC dus vandaag is direct het aanvraagformulier eruit gegaan om haar Belgisch Kampioen titel aan te vragen. Met wat geluk is dat binnen voor Lotus pups krijgt – ze zijn niet altijd even vlot in Brussel.
Het was een fijne show, we hadden gezellige buren, het was best ruim opgezet en ze hadden oa lekkere hamburgers dus we zijn de rest van de dag prima doorgekomen.
Het bleek dat ze de eindkeuringen eens anders gingen doen, namelijk eerste de groepen en daarna Koppels, Groepen, Veteranen etc. Zeker voor babyklas en puppyklas nogal een lange wacht, ik ben er niet erg enthousiast over, dus ik hoop dat Nederlandse shows het niet overnemen.
Maar goed, we hadden betaald voor de Koppelklasse, we waren er toch al en zo vaak zal het niet meer voorkomen dat we een koppel ingeschreven hebben dus we hebben gewacht. Nog eventjes geoefend zodat Tux en Lotus weer wisten dat de een zich wat in moet houden (Lotus) en de ander iets vlotter moest lopen (Tux).
Ze waren superbraaf en deden precies wat ik van ze vroeg. De koppelklasse is een beetje een sport op zich: ik vind het mooi als ze bij het lopen nét even zo lopen dat je ze beide kan zien. Natuurlijk kun je dat al wel doordat ik Lotus aan de buitenkant zet dus aan de kant van de keurmeester – anders verdwijnt ze natuurlijk achter Tux. Maar ik probeer ook om Tux iets meer vooruit te laten lopen bij het rondlopen zodat je ze beide goed kan zien. Bij recht op en neer probeer ik ze echt strak naast elkaar te laten lopen. Dat ging voor m’n gevoel helemaal goed dit keer, en zag ik op de foto’s ook terug. 
De keurmeester vond ook dat ze een leuk koppel vormen – Tux en Lotus werden op het hoogste podium geplaatst! 
Het officiële portret is gelukkig wat scherper 🙂
© KYNOWEB – http://www.kynoweb.com/ – Photo by Ernst von Scheven
Door file op de terugweg wat later dan verwacht Tux weer thuisgebracht en Alba weer opgehaald. Alba had ook een leuke dag gehad en was braaf geweest, ze is grote fan van Karel de kat.
Lotus en Tux hebben onder andere een grote fles Belgisch bier gewonnen, die gaan we binnenkort opentrekken met Marian en Martin – op het succes van ons bonte koppel.
Er is me duidelijk geworden dat mensen blijkbaar andere fokkers gaan benaderen om te vragen of 1 van hun honden de Barbet is waar onze Lotus een negatieve ervaring mee heeft gehad. Er wordt me gevraagd te verwijderen dat het om een Barbet zou gaan.
Allereerst: ik geef aan dat het om een Barbet gaat omdat Lotus helaas JUIST nogal altijd wat moeite heeft met andere Barbets, of honden die erop lijken. Aan het eind van vorige zomer was Lotus zo goed als zichzelf weer met andere honden, dit hebben we rustig weer uitgebouwd om haar zelfvertrouwen weer terug te krijgen. Alleen Barbets, of honden die er op lijken leveren stress op. Dat uit zich soms in erg lelijk doen. Dat vinden we extra jammer – was het een compleet ander ras geweest was het namelijk toch makkelijker. Het is namelijk extra niet-leuk als je binnen je eigen ras moet uitleggen dat je hond inderdaad helaas ‘raar’ reageert.
Dus nee, ik ga niets verbergen of weghalen. Wij hebben al bijna 1,5 jaar gewerkt naar verbetering en zijn alleen maar blij te kunnen melden dat die er is – ook met andere Barbets.
Het is verder niet interessant wie, of waar. Dingen gebeuren, helaas. Een andere hond had het van zich afgeschud. Helaas is Lotus een extravert maar in dit opzicht gevoelig hondje en heeft ze zich deze ene ervaring sterk aangetrokken. Dat maakt haar niet raar, onstabiel of ongeschikt. Het maakt de andere hond niet vals of agressief.
Zijn wij teleurgesteld? Ja. We zijn regelmatig boos geweest – uit frustratie en uit verdriet. En nog wel eens. Vinden we het nodig iemand de schuld te geven of zwart te maken? Nee.
Het gaat niet om schuld of vinger wijzen. Dat hebben we nooit gedaan, dat is ons punt ook niet dus ik stel voor dat ook niemand anders dat in onze plaats gaat doen. Schuld staat ook nergens in het bericht en daar gaat het dus ook niet over. Ik vind het heel sneu dat anderen dit wel zo (willen) zien of opvatten. Als je zelfs in een bericht wat deels gaat over hoe blij we zijn dat er zoveel veranderd is in een hele nare situatie nog zo’n boodschap wil lezen en ons woorden in de mond gaat proberen te leggen: get a life.
Daarom bij deze: als je je ergens mee bezig wilt houden, wees dan blij voor ons dat Lotus niet meer bij het zien van welke hond dan ook, in welke situatie dan ook, in de stress schiet zoals ruim een jaar geleden. Ze heeft haar zelfvertrouwen terug en durft weer te vertrouwen op wat ze aan een andere hond leest. Dát is wat belangrijk is voor ons en wat we wilden uitdragen.
Lees vooral ook de rest van het bericht, we vertellen namelijk gewoon over wat wij doen om onze honden gezond te houden.
Als je vindt dat het ‘niet kan’ dat wij aangeven dat onze hond een trauma heeft overgehouden aan een nare ervaring met een rasgenoot, en je het nodig vindt om anderen hierover lastig te vallen zodat die zich hierdoor rot voelen of zich in een kwaad daglicht gezet voelen, bedenk dan dat JIJ degene bent die denkt in termen als schuld – niet wij. Tot nu toe waren wij alleen degenen die zich rot voelden, wij zijn namelijk degenen die hier al ruim een jaar mee bezig zijn en dat is meer dan voldoende.
Hopelijk succes met het vinden van een andere hobby.
We zijn net weer thuis van een check-up voor Lotus bij dierenarts Leida Visée, waar wij met onze honden regelmatig heen gaan voor osteopathie/chiropractie. Klik HIER voor een artikel over osteopathie, als je meer wilt weten over deze wetenschappelijke behandelmethode.
Nadat Lotus vorig jaar april op een show een hele nare ervaring opgedaan heeft met een andere Barbet en daardoor haar vertrouwen in honden en vooral in haar eigen vermogen om lichaamstaal te lezen kwijt was, zijn we extra vaak met haar voor osteopathische behandelingen geweest. Stress kan ook blokkades opleveren dus extra belangrijk die regelmatig te laten verwijderen. Normaal gezien gaan we ongeveer elke 6 maanden maar met Lotus gingen we elke 4 maanden.
Daarnaast is Lotus heel extravert en doet ze alles met volle overgave, wat ook nog wel eens wat extra blokkades op kan leveren.
Vandaag was dan eindelijk de dag dat ze weinig blokkades en ook maar lichte blokkades had. Leida legde uit dat ook haar lever en milt, wat haar beiden een indicatie geeft qua stress, ook goed in balans waren.
Dit sluit aan bij het feit dat Lotus tijdens de laatste shows zelfs weer andere Barbets opzocht zonder dat ik stress in haar lichaamstaal zag. We hadden ons er al bij neergelegd dat ze juist bij haar rasgenoten en honden die daarop lijken altijd wat gespannen zou reageren dus dat was een fijne ontwikkeling. Blijkbaar is ze ook wat dat betreft weer helemaal in balans nu! We zijn hier ontzettend blij mee, we hebben gelukkig onze stabiele hond weer bijna 100% terug en nu is dat ook op dat vlak bevestigd.
Ook hebben we Lotus vandaag laten titeren omdat het bijna 3 jaar geleden is dat ze haar ‘cocktail’ (enting tegen Distemper, Hepatitis en Parvo) gehad heeft. Bij titeren wordt er uit een paar druppels bloed gekeken hoeveel afweer er nog is tegen deze ziektes. Als er nog genoeg afweer is, is er geen reden om weer te enten. Klik HIER voor een goed filmpje over vaccineren op maat.
Het bloed afnemen vond Lotus geen enkel probleem, ondanks dat ze een paar keer geprikt is voor het lukte.
Lotus had nog meer dan voldoende afweer voor alle 3 de ziektes. Ze hoeft dus niet geënt te worden en Leida verzekerde ons dat haar titerwaardes ook hoog genoeg zijn om te zorgen dat Lotus haar toekomstige pupjes ook veel afweerstoffen kan geven via de colostrum na de geboorte.
Alba’s rabiës-vaccinatie is net verlopen. Voor rabiës is wel te titeren, maar helaas worden deze titerverklaringen niet geaccepteerd als bewijs van voldoende afweer dus moet je wel enten als je de hond mee naar het buitenland wil nemen.
Leida heeft voor Alba een homeopathische remedie meegegeven die het lichaam ondersteunt bij het verwerken van deze – vrij heftige – enting. De komende weken krijgt ze eerst 3 maal daags en daarna 2 maal daags druppels. Vind Alba helemaal niet erg want druppeltjes krijgen betekend dat je ervoor en erna een lekker gedroogd koekje krijgt!
Ondanks dat wij onze honden alleen laten enten als het echt nodig is, laten wij entingen alleen nog zetten op de flank van de hond en NOOIT meer in de nek. Tumoren op de plaats van entingen komen relatief veel voor (ook niet gek als je weet wat er aan additieven in vaccinaties zit!). Als dat ontstaat is een tumor op de flank makkelijker te verwijderen.
Voorlopig kunnen beide dames er weer tegen!
Zondag was het Spirou’s (Nuphar’s What’s Up) beurt om langs te komen om zijn puppy-coupe te laten transformeren. Dolce en Liva waren er ook tot na de lunch, dus veel lol en spelplezier voor de pups.
Spirou is een braaf en beleefd pupje, het is te zien dat hij opgevoed wordt door begeleiders die een hondenschool runnen: Marieke is de eigenaar van Hondenschool Robbedoes in Veendam.
Marieke werkt met Spirou veel aan balans, lichaamsgewaarwording, coördinatie en impulse-control (zelfbeheersing).
Dit zijn zaken waar wij in het nest ook al aandacht aan besteden, onder andere door het aanbieden van objecten die passen bij de leeftijd maar wel een uitdaging bieden op gebied van balans en coördinatie. Door de pups ook al op jonge leeftijd door een osteopaat te laten onderzoeken, ondersteunen we ze extra bij de lichamelijke ontwikkeling. Een pup die lichamelijk in balans, zal ook geestelijk goed in balans kunnen zijn (op de pagina ‘In het nest‘ van onze website kun je iets meer lezen). Natuurlijk hebben de begeleiders hier veel meer invloed op na de 8 weken in het nest maar wij proberen de basis te leggen. Het is leuk om te zien hoe die basis vervolgens door begeleiders opgepakt en uitgebreid wordt.
Spirou vond koekjes een meer dan voldoende motivatie om netjes stil te staan, zowel in bad als op de tafel voor het droogblazen. De waterblazer maakte ook op hem weinig indruk: tot nu toe heeft geen van de pups hier echt tegen geprotesteerd. Ik pas me aan aan de pup, bij paniek gebruiken we de waterblazer niet op het lijf en sowieso kijken we goed tot hoe ver we kunnen gaan (bv bij Sokka heb ik tot de schouders de vacht met de waterblazer drooggemaakt, verder naar voren vond ze duidelijk nog een stap te ver dus daar is de handföhn voor gebruikt).
Na de lunch was het tijd om op tafel te gaan voor het knippen. Spirou was ondertussen erg moe, maar hij deed erg zijn best om toch te doen wat we van hem vroegen. Het modelletje is in elk geval goed gelukt, her en der zal hij niet helemaal gelijk zijn maar Marieke en Bram durven hopelijk wel met hem over straat. Voordeel van alle regen is dat de krullen snel terug zijn dus dan valt een eventueel piekje toch niet meer op :).
In de regen nog snel wat foto’s kunnen maken:
Weer een ‘Pee-Wee’ om trots op te zijn!
Afgelopen zaterdag kwam Sokka (N. Unless That Someone Is You) voor haar eerste knipbeurt. Sokka vind alles geweldig en gelukkig dit ook! Na even goed alles onderzocht te hebben en wat voorzichtig gespeeld te hebben met Lotus, was het tijd voor het bad. Sokka was erg knap, in bad en onder de waterblazer onderging ze goed. De nabijheid van de baasjes, koekjes en horen dat ze een knappe hond is, helpt ook natuurlijk.
De mensen gingen lunchen, zodat Sokka even kon rusten. Toen we bijna klaar waren ging ze zelfs echt even slapen dus wij hebben nog een extra kopje thee gedronken. Eenmaal wakker (omdat tante Lotus wat hoorde buiten de achtertuin…) op de tafel om geknipt te worden.
Ook dat deed ze erg knap, stilstaan is best moeilijk voor jonge honden. Niet alleen omdat het best lang duurt maar ook omdat het belastend is voor het lichaam. Stilstaan op een trimtafel is ook niet zomaar stilstaan: ze moeten in een bepaalde houding staan, ze moeten hun spieren aanspannen en dan gebeurd er ook nog van alles aan je lijf met een schaar. Gelukkig ben ik inmiddels redelijk snel met knippen dus gaat het best snel. Sokka is mooi geworden, al zeg ik het zelf, de dode punten zijn eraf en ze heeft weer vorm.
Ondanks het niet zo mooie weer wel wat foto’s.
Een familieportretje met tante en oma:
Het was leuk Sokka en haar begeleiders weer te zien. Sokka zit helemaal op haar plek!
Vandaag kwam Pluk (Nuphar’s Recipe For Love) voor een eerste was- en knipbeurt. Miska was met Dolce en Liva ook even gekomen om Pluk weer te zien.
Een drukke boel, Pluk vond het allemaal maar spannend en ook Lotus werd er wat onzeker van al dat drukke gedoe. Dolce nam haar moederrol weer op zich, Liva wilde alleen maar spelen en Alba maakt het allemaal niks uit. Uiteindelijk kwam iedereen tot rust.
Pluk was ontzettend knap in bad, ze begreep al snel dat stilstaan en laten gebeuren de beste optie was. Af en toe een koekje en een knuffel tussendoor en ze vond het wel uit te houden. De waterblazer vond ze ook niet zo’n punt. Daarna een slaapje terwijl wij een kop thee dronken en vervolgens op tafel voor het knippen. Ondanks dat ze best moe werd, stond ze keurig stil en was het eigenlijk heel snel gedaan. Ze ziet er weer tip top uit!
Met het haar voor de oogjes weg en even een speldje in, ging het communiceren met de oudere honden ook wat makkelijker. Wij gebruiken geen speldjes omdat we het zo leuk vinden onze honden ‘aan te kleden’ maar wel als het voor hun op dat moment prettig is.
Meestal is het niet eens het haar wat vanaf de schedel naar beneden groeit wat het zicht echt ontneemt, maar het haar wat voor de ogen groeit vanaf de neus. Door dat goed bij te houden met een efileerschaar en als de hond het fijn vindt een speldje of elastiekje, kunnen ze alles om zich heen goed opnemen. Veel pups vinden een speldje of elastiekje best fijn: het puppyhaar vanaf de schedel is vaak vrij plat en zwaar en kan daardoor toch wat zicht wegnemen ondanks dat de ogen vrij geknipt zijn. Daar kunnen ze onzeker van worden dus een speldje of elastiekje is dan een prima oplossing. Sommigen kiezen ervoor hun Barbet zo’n doodle-uilen-look te geven, maar persoonlijk vind ik dat erg lelijk en neemt het de typische Barbetbelijning nogal weg. Als ze wat ouder worden, vinden ze een speldje meestal niet fijn meer: dan zijn ze volwassen en stabiel genoeg en is de vacht ook volwassener.
Pluks begeleiders Hester, Peter en Bart zijn heel blij met hun kleine wervelwind. Pluk is ook een geweldig, lief en aanhankelijk hondje en ontzettend schattig om te zien ook nog eens (of zijn wij bevooroordeeld? 😉 ). Ze groeit leuk op, weer een Pee-Wee waar we heel trots op zijn!
Vorige week kwam Patou (Nuphar’s Teacher’s Pet) voor zijn eerste knipbeurtje. Zijn moeder Dolce was ook nog bij ons voor vakantie dus een echte familie-aangelegenheid. Patou is een lieverd die zich al snel thuisvoelde en een eigen schatkamer inrichtte achter de bank met alles wat hij mooi vind (speeltjes, kluifen, etc).
De volwassen dames vonden Patou ook erg leuk dus het was gezellig.
Voor de eerste knipbeurten vragen we altijd aan iedereen om zo rond de 20 weken met hun pupje een dagje naar ons te komen. Naast dat we op die manier kunnen zorgen dat de eerste echte ervaringen met wassen, waterblazer, fohn, knippen en dergelijke zo goed en rustig mogelijk gaan, is het voor ons ook een mooi moment om te zien hoe de pup zich ontwikkeld. Hoe groot is de pup, gaat het wisselen van de tandjes goed, missen er gebitselementen (hoewel ze rond 5 maanden nog niet volledig klaar zijn met wisselen natuurlijk, hoe groeien ze op, hoe is de vacht, etc. Het is natuurlijk ook leuk en nuttig om eens face to face te praten over hoe het gaat, de grappige karaktertrekjes of misschien zijn er dingen waar de begeleider moeite mee heeft. Wij hebben uiteraard ook niet overal een antwoord op maar kunnen meestal onze ervaringen delen en tips geven.
Met Patou gaat het in elk geval super! Hij ontwikkeld zich mooi en Jeanet en Ton zijn heel erg blij met hem.
Patou’s begeleider Jeanet is zelf trimster dus ik vond het best raar om haar te vertellen hoe ik een Barbet knip maar Jeanet wilde het graag weten hoe ik het doe, het is haar eerste Barbet.
Voordeel voor mij was dat Jeanet zelf natuurlijk meer dan voldoende ervaring heeft om de eerste ervaringen met wassen en föhnen goed te laten verlopen, dus Patou was de avond ervoor al gewassen en gedroogd.
Hij was braaf met knippen en ging weer strak in het pakje de deur uit. Tot snel weer Patou!
Nuphar's Barbets 