Tagarchief | dracht

Week 3 breekt aan

Alba gaat nu, uitgaande van dat ze drachtig is, week 3 in.

Volgens de theorie kan ze in deze periode wat misselijk zijn, door de hormonen en doordat de baarmoeder wat gespannen kan zijn. Omdat in deze week de embryo’s gaan inplanten in de baarmoederwand, zien veel fokkers bij hun teefjes rond dag 19 tot 21 wat slijmverlies. Ik heb ook wel gehoord dat sommige teefjes zelfs een beetje bloed verliezen door het innestelen. Bij een langharige hond is het vaak minder zichtbaar maar we houden natuurlijk een oogje op Alba.

Alles gaat goed met Alba. Ze is nog altijd lekker actief natuurlijk maar het is net of ze echt weet danwel voelt dat er iets anders-dan-anders is want ze is met wandelen veel rustiger. Ze loopt nog evenveel maar rent minder en ook het maf doen en rollen is minder. Met andere honden is ze voorzichtiger, ze vind ze wel leuk maar is met kennismaken wat afstandelijk en spelen wil ze niet. Zeker niet met drukke honden, waar ze toch al niet zo van houdt. Alba is wel heel alert, ziet alles en in huis kijkt ze graag uit het raam. Ze snuffelt ook veel en vooral heel aandachtig buiten aan alle struikjes en bomen.
Ze eet als een paard! Waar ze normaal wat slechter eet na de loopsheid, heeft ze nu juist meer honger. Soms lijkt het bijna op schooien zelfs, wat ze nooit doet! Vandaag lijkt ze wat minder honger te hebben, wat ook wel zou kunnen kloppen met de ‘boekjes’.

We hadden sowieso geen reden om aan te nemen dat het niet gelukt zou zijn, maar zonder nog ‘echt’ bewijs te hebben, denken wij wel dat ze drachtig is :-).

Nog een paar Engeland foto’s

Op m’n iPhone kwam ik nog een paar foto’s tegen die ik gemaakt heb tijdens ons tripje naar Engeland voor Alba’s dekking.

The White Cliffs of Dover, uitzicht vanaf de ferry op vrijdagochtend.

Wouters Fish and Chips van zaterdag, een echte Engelse Pub-lunch.

En waar we wel erg om moesten lachen: in het Verenigd Koninkrijk heeft Alba haar eigen televisiestation. Namelijk BBC ALBA, die voornamelijk in Gealic uitzend.

Een losloopwandeling

Na een paar weken vooral aan de lijn lange wandelingen gemaakt te hebben ivm de loopsheid, vond Alba het weer eens heerlijk om een losloopwandeling te hebben zoals ze gewend is. We zijn lekker vroeg naar de Soesterduinen gegaan, voor er veel mensen en honden zouden komen want Alba is natuurlijk nog niet loops-af.

Alba heeft heerlijk overal gesnuffeld en vooral lekker gerold. In het gras/mosjes is natuurlijk het heerlijkst :-).

De eerste week van de dracht

Vandaag is het alweer een week geleden dat Alba’s eerste dekking plaatsvond, de tijd gaat hard. We merken niets aan Alba. Ze eet, is actief, aanhankelijk en blij. Ze eist elke avond een goede buik-wrijf-sessie maar dat is op zich niets nieuws, hoogstens dat wij er vaker aan toegeven ;-).

In de eerste week van de dracht worden de rijpe eicellen bevrucht door de spermacellen. Dit gebeurd in de eileiders. De eicellen, die inmiddels uit 2 cellen bestaan, gaan vanuit hier richting de baarmoeder. Van 2 cellen groeien ze tot 4 cellen.

De komende week worden de 4-cellige ‘pups’ 64 cellen groot en zullen zij afreizen naar de baarmoeder.
De eicellen worden kiemblazen genoemd. In de 3e week, meestal op dag 19, nestelen de kiemblazen zich echt in de baarmoederwand. De kiemblazen worden dan embryonale blazen en vanaf dan wordt er gesproken over embryo’s.

Het is bijzonder om te bedenken wat er allemaal in dat nu nog platte buikje gebeurd, daar hebben wij geen idee van en ook Alba merkt er hoogstwaarschijnlijk nu nog helemaal niets van.

Weer thuis

Zo, na een spannende week die eindigde met een reis naar Engeland zijn we vannacht weer thuis aanbeland en gaat het ‘gewone’ leven weer beginnen.

We hebben natuurlijk de puppymensen op de hoogte gehouden, maar naast al het andere geregel is het blog er wat bij in geschoten.
Om een lang verhaal iets korter te maken, op maandag hebben we de eerste progesterontest gedaan en die was 1.4 dus nog vrij laag. De praktijk stelde voor om donderdag weer te prikken maar gezien Alba’s gedrag tijdens vorige loopsheden waren we bang voor een snelle stijging. Aangezien een reis naar Engeland in tijd-opzicht niet erg ingewikkeld is maar wel iets meer voorbereiding vraagt dan bv. Frankrijk, wilden we liever iets vaker testen dan ineens te moeten haasten of, nog erger, misschien ‘het’ moment wel missen.
Op woensdag was de waarde 4.6, dus heel dichtbij de eisprong. Nog steeds redelijk volgens schema en nog geen reden om in de auto te springen.
Donderdag weer geweest en ons gaan voorbereiden op de reis op vrijdag. Of het vroeg weg of op ons gemak werd, hing af van Alba’s progesteronwaarde. Die bleek 7.6 dus een aardige sprong omhoog en reden om tempo te maken zodat we nog vrijdag konden kijken of het tot een dekking zou komen.

Boot geboekt, anti-zeeziek-pilletjes gekocht, spulletjes bij elkaar gelegd en nog een paar uur slaap gepakt, en vervolgens om 3 uur gaan rijden richting Duinkerk. Gelukkig ging alles weer soepel met inchecken en de reis verliep ook soepel. Alba heeft geslapen in de auto en wij hebben na wat ontbijt (Full English voor Wouter) ook nog wat geslapen.
In Engeland was het rustig op de weg, waarschijnlijk deels doordat de benzine-tank-chauffeurs dreigden te gaan staken, en het links rijden ging gelukkig ook weer prima. Bij Annette eerst de pupjes, de 5 (helaas is er 1 overleden van Ebene) Barbetjes en de 10 Spinones, bewonderd. Het blijft zo bijzonder om te zien, vooral hoe ongelovelijk relaxed de moeders waren.

Daarna met Annette naar Wendy, waar we Sue en Ooli ontmoetten. Alba en Ooli waren direct weer dol op elkaar en er is een goede dekking geweest met een koppeling van 20 minuten. Na een heerlijk diner en een heleboel honden-praat weer naar ons tijdelijke huisje bij Annette gegaan.

Op zaterdag hebben we de prachtige omgeving wat verkend na een ochtendje bijkomen. Het is een schitterend gebied met heel veel historische dorpjes en stadjes. Alba vond het ook mooi en is door heel veel mensen aangehaald en bewonderd. Ook in de pub waar we wat gegeten hebben kwam iedereen haar even aaien.

We vonden wel dat ze opvallend ongeïnteresseerd was in andere honden, waar ze juist tot en met de dag ervoor énorm alert was en heel erg flirterig was. Ook de Spinone-reu van Annette die door het hekje kwam snuffelen, leek minder interesse te hebben en op zondagochtend bromde Alba zelfs tegen hem.
Tijdens het heerlijke diner zaterdagavond en de gezellige avond met Wendy en Julian erna, hadden we ons dus al een beetje voorbereid op geen 2e dekking. Geen probleem als dat zo was, er was tenslotte een goede dekking geweest en er zijn nesten pupjes geboren van minder ;-).

Maar Alba had haar zinnen gewoon gezet op Ooli na vrijdag want zo weinig interesse als ze leek te hebben, zo blij was ze om hem weer te zien! Slimme meid was het gewoon eens met onze keuze. Het resultaat was weer een goede dekking.
Tijdens de feestelijke lunch hebben we een fles bubbels open gemaakt die Alba in 2010 gewonnen heeft op een show in Duitsland. Voor de chauffeurs een klein glaasje maar de toost op Barbetpuppies was hopelijk op zijn plaats!

Daarna begonnen we aan de reis terug. Nog nét de boot van 6 uur (Engelse tijd) gehaald die vervolgens alsnog een half uur later vertrok door een ongelukje, maar Alba was moe en tevreden van het hele weekend dus die heeft weer heerlijk geslapen. Eenmaal in Duinkerk naar huis terug en na een korte nacht vandaag een beetje uitgeslapen.

Nu begint het lange wachten om te zien of de reis resultaat heeft gehad.
We hebben een erg gezellig weekend gehad en zijn weer enorm geholpen door Annette&Jim, Sue en Wendy&Julian. De manier waarop alles gaat, van logeerplek tot goede gesprekken en het dekken zelf, is geweldig en we zijn dan ook heel erg blij met hun steun en hulp. We hopen op een gezond, mooi nestje over 9 weken uit deze prettige samenwerking!

Alba is loops!

Zelden hoor je eigenaren zo blij zeggen dat hun teefje loops geworden is, dan als er voor die loopsheid een romantische ontmoeting in het verschiet ligt. Zo ook bij ons dit keer, afgelopen woensdag: normaal kreun ik dan wat omdat we minder kunnen trainen maar nu konden we ’s avonds bijna niet slapen omdat we helemaal hyper waren!

Met elke stap wordt het steeds echter. De stap van het begin van de loopsheid is 1, stap 2 zal een eerste progesterontest zijn. Afhankelijk van die waarde volgt meestal een 2e en misschien ook wel een 3e. En dan op weg naar Engeland! We can’t wait.

Wat foto’s van gisteren: