Tagarchief | Familie

The American Dog Dream

In Amerika kan alles. Dat wisten we eigenlijk al wel, maar het blijft leuk om te zien wát er dan allemaal kan.

Finley, de Barbet van Joanne Campagna in de States, is een fanatieke zwemmer en ze doen aan Dock Diving. Daarbij gooit de eigenaar een speeltje van de hond in het water, de hond neemt een aanloop en springt van een steiger. Het spelletje is dat de hond zo ver mogelijk moet springen.

Daarvoor moet je natuurlijk oefenen, maar waar doe je dat? Nou blijkt dat het in Amerika al vrij normaal is dat er hondenzwembaden zijn, maar die zijn over het algemeen net als hier in Nederland voor therapeutische doeleinden. En aangezien die in Buffalo (waar Joanne en Finley wonen) gesloten was, heeft ze haar eigen hondenzwembad opgericht!

Hier een reportage van de lokale omroep:http://tonawandas.wgrz.com/news/news/60389-new-swimming-spot-dogs-delight#.Tqn1Img4F2R.facebook

Het mooiste stukje is het begin: als de verslaggever vraagt waarom ze Canine Splash begonnen is, zegt Joanne doodleuk ‘My dog needed a pool’. Geweldig!

Dit is de website: http://caninesplash.com/ waar ik bij het openen al direct een foto van Alba zag. Het zwembad is voornamelijk voor de lol, dus niet therapeutisch zwemmen maar ze geven ook zwemlessen.

Zou het concept in Nederland ook aanslaan?

Enne, wie durft er nu nog te zeggen dat Alba verwend is?! Die heeft ‘alleen maar’ een zwembad voor in de tuin!

Overal hetzelfde

Naar aanleiding van de foto’s van Alba stond deze vergelijk-foto op mijn Facebook profiel:
Links Alba, rechts Dougy. Dougy is een Barbet die in Canada woont met zijn eigenaar Bobby Souchereau. Zo zie je maar weer, waar een Barbet ook woont het is en blijft een Barbet! Deze 2 houden allebei van hun rode balletje smiley.

Parijs, World Dog Show

Op de vrijdag zaten we in een andere hal waar meer stands stonden en het veel drukker was. Gelukkig waren we, ondanks dat we pas 's middags aan de beurt waren, redelijk op tijd gekomen zodat we alsnog een rustig plekje hadden gevonden. Alba ligt op shows graag in haar bench, een canvas bench van flink formaat, waar ze heerlijk in kan slapen. Ze gaat ook graag mee een rondje langs alle stand en zit ook graag buiten de bench om met ons mensen te kijken, maar ik vind rust en een eigen plekje op een show ook belangrijk.

Al snel kwamen diverse Barbet-mensen aan, ook mensen die de dag ervoor nog niet aanwezig waren. Leuk om ook weer bekenden uit Zwitserland te zien en rustig te kunnen bijpraten. Geweldig ook om te zien dat praktisch alle Barbets kwispelend langsliepen en veel zich lekker lieten knuffelen. Allie, een zus van Alba's moeder Amy, liet zich bij de eerste uitgestoken hand direct tegen me aan vallen voor een uitgebreide knuffel. Zo ken ik het ras en hoewel ze dat niet bij alle onbekenden doen, herkende Allie me duidelijk van vorige ontmoetingen. Heerlijk!

Op grote shows zoals de Wereldshow worden geen verslagen gemaakt per hond en op de website was al vantevoren aangekondigd dat de keurmeester ongeveer 2 minuten per hond had. Deze keurmeester, Philippe Martin uit Frankrijk, nam echter alle tijd en liep zo door de keuring van een flink aantal Spaanse Waterhonden al flink uit. Het lange wachten hebben we maar opgevuld met afwisselend praatjes maken met vrienden en kennissen en rustig bij de bench zitten.

Uiteindelijk waren de 54 Barbets dan toch aan de beurt! We wisten van eerdere keuringen van deze keurmeester dat hij niet op Alba's type valt dus vandaag hadden we geen hoge verwachtingen. Die hadden we de dag ervoor ook niet en toen werden we aangenaam verrast.
Alba stond met 16 andere teefjes in de Open Klasse en aangezien in Frankrijk de honden op alfabetische volgorde ingedeeld worden stonden de Quacienda's-dames gezellig met z'n drieen achteraan (Alba, tante Allie en zus Dior).
Wds (117 of 230) klein
Een groter overzicht van de gehele klasse (zoek Alba ;-)):
Wds (118 of 230) klein
De keurmeester nam ook voor de Barbets aardig de tijd, ook voor Alba had hij alle aandacht. Wat ik jammer vond is wel dat hij redelijk weinig liet lopen, alleen op-en-neer.
Nadat alle dames gekeurd waren werd er een selectie van 6 gemaakt en wat was ik trots dat Alba xe9n haar beide kennelgenoten daarbij zaten! Uiteindelijk kreeg Alba de 2e plaats, een geweldig resultaat uit zo'n grote klasse en achter een teefje waarvan ik het helemaal niet erg vond om te 'verliezen' onder deze keurmeester!
Wds (127 of 230) klein
Het teefje wat in Alba's klasse won, won ook het CAC wat betekende dat Alba terug de ring in mocht voor het reserve CAC. Na nog eens lopen en voelen, kregen we dat dan ook!
Wds (134 of 230) klein
Hetzelfde herhaalde zich met het CACIB, waardoor Alba uiteindelijk met het RCAC en het RCACIB de dag afsloot:
Wds (136 of 230) klein
We zijn meer dan trots op Alba's prestaties op de beide shows, ze heeft geweldige resultaten behaald!
Na alle winnaars gefeliciteerd te hebben en nog een boel groepsfoto's hebben we de avond afgesloten met pizza op de hotelkamer van Sas en Katrien. Lekker lui op bed de moeie voeten laten rusten :-).

Na zaterdag nog wat gewinkeld en lekker gegeten te hebben, de lange (alles lijkt lang als je moe bent!) reis terug gemaakt. Het nieuwe huis en de verbouwing wachtten op ons (ook de reden waardoor deze update nogal lang op zich heeft laten wachten).

Een hoofdstuk in de Barbet-geschiedenis

Één van de meest belangrijke mensen in de Barbet-geschiedenis, Mr. Georgii, is overleden. Hij heeft, samen met Mme. Petre, een heel belangrijke invloed gehad op het in stand houden van de oude Barbet-bloedlijnen waar vandaag de dag nog veel fokkers gebruik van maken. Zijn type honden is voor velen een voorbeeld van hoe de Barbet eruit hoort te zien.

Alba’s oma Udi (Udine di Barbochos Reiau de Prouvenco) is één van zijn laatste fokproducten geweest, onder de kennelnaam van Mme. Petre.

We hebben Georgii, zoals hij in de volksmond door iedereen genoemd werd, meerdere malen ontmoet en gesproken. Hij was erbij toen Alba’s moeder Amy BOB werd op een druk-bezochte Nationale Elevage in Frankrijk. Dat hij haar mooi vond en trots was op wat Udi had gegeven, vind ik nog altijd heel mooi.
Zijn gezondheid was slecht en ging hard achteruit, voor hem ben ik blij dat zijn tijd hier voorbij is. We hopen dat hij ergens op een wolk meekijkt met de Barbets en dat wat hij ziet hem – in elk geval deels – bevalt.

Hier een foto van een oude Barbet. Ik weet niet zeker of het 1 van Georgii’s fokproducten is, maar het is in elk geval een goed voorbeeld van zijn type. Dat Alba ook deels van zijn bloedlijnen afstamt, vind ik onder andere in deze oude foto, duidelijk naar voren komen.

Oude barbet